Σελίδες

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Αξέχαστο Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, κλπ



Πρόκειται για αναπαραγωγή της εκπομπής που πρωτοανέβηκε στο http://radiobubble.gr/el/audio/4808/18 στην εκπομπή ρόδια φονικά-18, Πεμπτη, 09/07/2009.
Τα υλικά για τη συνταγή της σημερινής εκπομπής είναι:
μεγάλη δόση "πάρτυ στη Βουλιαγμένη" με δυο κουταλιές της σούπας "αντικαπνιστικού νόμου" και λίγες δροσερές σταγόνες "καλοκαιρινές διακοπές".
Συμπαρουσιάζει η Μίλκα από τη κωμόπολη Τουίτερ. Καλή ακρόαση.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Χρέος, κρίση και ψέμματα




http://youtu.be/_95JQGeF4kw

Συνέντευξη του Δημήτρη Πατέλη, στο κανάλι ΚΡΗΤΗ ΤV, 24 Ιουνίου 2011. Ο Δημήτρης Πατέλης είναι επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας και, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, μέλος της διεθνούς ομάδας "Λογική της Ιστορίας".

Χρήσιμη εκπομπή, όχι απλώς ενημερωτική αλλά και διευκρινιστική για έννοιες που αναγκαστικά μπήκαν στη ζωή μας πολύ πρόσφατα και μας έχουν κάνει να αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά έλλογα όντα, αν είμαστε άνθρωποι. Είναι μια συνέντευξη που αξίζει να ακουστεί με προσοχή, από την έναρξη μέχρι και το τελευταίο της λεπτό. Μη σε τρομάξει η μεγάλη διάρκεια, κάθε λεπτό είναι ένας θησαυρός. Στην ανάγκη, δες/άκουσε με... δόσεις!

Αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, μελέτησέ τη, διάδωσέ τη, μήπως τα καταφέρουμε τελικά να καταλάβουμε τί γίνεται γύρω μας, πώς μπορούμε να οργανώσουμε τη σκέψη μας. Σίγουρα, πρόκειται για σημαντική γνώση, καθώς βοηθά στο ξεμπέρδεμα της σκέψης και δίνει ορισμένες εξαιρετικές απαντήσεις. Ευχαριστώ πολύ, εκτός από τον καθηγητή κ. Πατέλη, τον τηλεοπτικό σταθμό ΚΡΗΤΗ ΤV και τον κ. Σαχίνη, ιδιαίτερα, για τις επιλογές των καλεσμένων του.

Μεταφέρω μερικά από τα λόγια του, που ακούγονται στο πρώτο δεκάλεπτο της εκπομπής:

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

τα προκαταρκτικά

η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει, έγραφα στις 11 Αυγούστου 2006. Πέρασαν πέντε χρόνια για να καταλάβω ότι αυτά ήταν τα.. προκαταρκτικά!

μεταφέρω το παλιό πολύχρωμο ποστ:
Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ η διαφήμιση του τρόμου με τρομάζει
η διαφήμ... ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
______________________
Αναρωτιέμαι ποια φράση θα ήταν επίκαιρη να τη διαδώσω τώρα. Ισως να έφτανε ένα ΟΥΣΤ!

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

η Βιωσιμότητα του Χρέους και άλλα παραμύθια


Αναρωτήθηκες άραγε, καλέ/ή μου φίλε/η, γιατί όλοι κόπτονται περί της "βιωσιμότητας" του χρέους; Σκέφτηκες τί εστί "βιωσιμότητα" και γιατί το επάρατο χρέος, αντί να εξοφληθεί να πάει στα κομμάτια πρέπει να γίνει βιώσιμο; Βιώσιμος, που σημαίνει "δυνάμενος να ζήσει", "άξιος να ζήσει" και "βιωσιμότητα" που σημαίνει την ικανότητα ενός ζώντος οργανισμού να συνεχίσει τη ζωή του, να παραμένει ζωντανός.

Μεταφορικά, το λέμε και για μια κυβέρνηση, π.χ. "βιώσιμη κυβέρνηση". Οταν μια κυβέρνηση ακροβατεί ή/και σέρνεται, αλλά δεν πέφτει, είναι απλώς μια βιώσιμη κυβέρνηση. Ετσι και το χρέος είναι βιώσιμο όταν εξακολουθεί να υπάρχει, αν και θα μπορούσε να εξοφληθεί ή/και να καταργηθεί, να πάψει υφιστάμενο δηλαδή. Εδώ μας έχουν λοιπόν οι κύριοι εταίροι και φίλοι μας της Ενωμενης Ευρώπης και της Ζώνης του Ευρώ. Θέλουν να χρωστάμε στον αιώνα τον άπαντα, αυτά που έχουμε ήδη ξεπληρώσει και με το παραπάνω και αν διαφωνεί κάποιος ας τα λογαριάσει τεσπα να μας τα τρίψει στη μούρη τα χρέη.

Μέχρι να γίνει ο λογαριασμός και ο συμψηφισμός (γιατί έχουμε να λαβαίνουμε κιόλας, δεν χρωστάμε μονάχα) τότε να δεχτώ να δώσω και τα νταντελένια πετσετάκια του καναπέ για να ξοφλήσω. Δεν μας λένε όμως, όλα είναι επτασφράγιστα μυστικά στους οικονομικούς κύκλους της βιωσιμότητας, της επιλεκτικότητας, της ελεγχόμενης επιμήκυνσης. Ενας χορός λέξεων γύρω από την απαγορευμένη λέξη "χρεοκοπία", την οποία ο κ. Τρισέ δεν θέλει να ακούει, λες και θα σβηστεί από τα λεξικά αν πάψει να αναπαράγεται ηχητικά.

Για την ώρα, δες προσεκτικά ένα βίδεον που εξηγεί μερικά πραγματάκια. Βρισκόταν απο πέρσι το Σεπτέμβρη στο διαδίκτυο, αλλά μόλις πριν απο λίγο το ανακάλυψα.

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ [Greek subtitle]



http://youtu.be/WJIgcs1hTnQ

Μετά, μπορείς να κάνει μια επανάληψη της σειράς 5 επεισοδίων του Money As Debt, πάλι με ελληνικούς υπότιτλους. Χρειάζεται λίγο περισσότερος εγκεφαλικός κόπος για να μπει κανείς στα δαιδαλώδη μονοπάτια της σκέψης των ασπόνδυλων, αλλά αξίζει τον κόπο να μαθουμε τον τρόπο με τον οποίο το χρήμα βασίζεται σήμερα στο χρέος.

Μόνο οι φτωχοί και οι αδύναμοι πληρώνουν, οι μεγάλοι και δυνατοί χρωστούν! Εδώ ακριβώς κρύβεται και το μυστικό της ελληνικής οικονομίας: είναι αδιανόητο να συναγωνίζεται μια μικρούτσικη χώρα (σαν την Ελλαδίτσα μας) μια κοτζάμ υπερδύναμη στα χρέη! Κρατάμε ένα φοβερό όπλο, που προσπαθούμε να απασφαλίσουμε. Βλακεία; Ξεπούλημα; Πες το όπως θες.
(συνεχίζεται όταν εχω κεφια)

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Επιστράτευση 20/7/1974 - Επιστράτευση διαρκείας σήμερα


Είχαμε βγει στο δρόμο με τον πατέρα μου πιασμένοι σφιχτά απο το χέρι χωρίς να λέμε λεξη. Αγωνία για κάτι -άγνωστο σε μένα και γνωστο σε κείνον- που μπορεί και να ερχόταν. Υπήρχε πολύς κόσμος στο δρόμο, η αγωνία διάχυτη, επικρατούσε ένα μούδιασμα, οι άνθρωποι κοιταζόμασταν με φλογισμένο βλέμμα, αλλά τα λόγια σπάνια.
Ο μικρότερος αδελφός πρόσφατα φαντάρος στον Εβρο, ο μεσαίος στα καράβια, η μάνα στο σπίτι. Δεν άργησε να φανεί πως επρόκειτο για επιστράτευση οπερέττα.
Ποιος τα θυμάται σήμερα; Σήμερα η κατάσταση είναι ίδια πάνω-κάτω, μόνο που η αγωνία διαρκεί περισσότερο, το μούδιασμα έχει δώσει τη θέση του στο θυμό και ο φόβος απουσιάζει από όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

Αυτά μου θύμισε ο zouri

Επιστράτευση 20.7.1974


http://youtu.be/dykgZ4HVA1U

Η γοητεία του ασπρόμαυρου




_______________________
from here

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

τα στραγάλια



πηγαίναμε σινεμά καλοκαιρινό στην αύρα, στον ερμή ή στην αρκαδία, αργότερα άνοιξε ο άντζελος και λίγο πιο ύστερα το κάπιτολ, η γειτονιά είχε πέντε σινεμά καλοκαιρινά πριν κλείσω τα δεκάξι, οπότε είχαμε να διαλέξουμε με τ' αδέρφια μου πού θα πάμε και συμφωνούσαμε ευτυχώς -μας αρέσαν οι περιπέτειες, ξιφομαχίες, πειρατικά και τέτοια- έτσι δεν τσακωνόμαστε, σχεδόν ποτέ δεν τσακωνόμαστε, μπορεί τα μικρά να μαλλώναν καμιά φορά μεταξύ τους αλλά μαζί μου δεν τσακωνόταν κανένα τους και όταν καθόμαστε στα σκοτεινά μοίραζα στραγάλια στα απλωμένα τους χεράκια, μια χουφτίτσα στα δεξιά και μια στ' αριστερά και ήταν σίγουρα ότι το μοίρασμα ήταν δίκαιο, μια φορά μονάχα που ο μικρός είχε κάποιες αμφιβολίες και απαίτησε να τους μοιράσω στραγάλια στο διάλλειμμα για να μετρηθούν ένα ένα, βρεθήκαν ίσα -μα την αλήθεια

__________________
μεταφορά απο εδώ

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

αποκαλύπτομαι σε ένα φιλόσοφο ταξιτζή


Μεταφέρω απο εδώ ένα παλιό ποστ γραμμένο στις 20/11/2006, που διεκδικεί επάξια μια θέση στην επικαιρότητα και μάλιστα όχι μόνο σχετικά με το νόμο περί απελευθέρωσης των ταξί και την απεργία των ταξιτζήδων. Πραγματικά, είναι ένα ζουμερό ποστ, με ζουμερές απόψεις ενός καθημερινού έλληνα ταξιτζή. Δεν ξέρω αν είναι θέμα τύχης να συναντάς ευγενικούς και σοφούς ταξιτζήδες.. αν είναι όμως έτσι, η τύχη με ευνοεί σχεδόν κάθε φορά που ανοίγω την πόρτα ενός ταξί. Μακάρι να διατηρηθεί η ανθρωπιά στο επάγγελμα αυτό, που συχνότατα γίνεται και λειτούργημα. Με την ευκαιρία, σημειώνω ότι το χειρότερο ταξιτζή της ζωής μου τον πέτυχα στο Βέλγιο! Ακόμα φρικάρω με τη συμπεριφορά του σε μια κοπελίτσα που ήμουν τότε... Το παλιό ποστ ξεκινά:
Σήμερα το μεσημέρι πέτυχα ένα ταξιτζή, από τον οποίο έμαθα ένα σωρό πράγματα:

1. Ολες οι θρησκείες προτείνουν απολαύσεις μετά θάνατο.

2. Ολοι οι παράδεισοι φροντίζουν για τις απολαύσεις των ανδρών.

3. Σε όλους τους παραδείσους η θέση της γυναίκας είναι υποβαθμισμένη.

4. Το υπόδειγμα της οικογένειας που προβάλλουν πολλές θρησκείες είναι όχι μόνο λάθος αλλά και ποινικά κολάσιμο. Αν π.χ. ένας παιδεραστής παντρευόταν μια ανήλικη κοπελίτσα και μάλιστα έγκυο, χωρίς καν το δικό του παιδί, μάλλον δεν θα τύχαινε της ιδιαίτερης εκτίμησης του κοινωνικού του περίγυρου, πόσο μάλλον να γίνει ιερό πρόσωπο μιας θρησκείας, τόσο αυτός όσο και ολόκληρη η οικογένειά του. Σήμερα, θα ήταν παράδειγμα κατάπτυστο και προς αποφυγήν, ιδιαίτερα από τους εκκλησιαστικούς κύκλους.

5. Οταν δεν έχει καλή οικονομική κατάσταση ο κοσμάκης, πιστεύει σε όνειρα χωρίς να μπαίνει στον κόπο να διαλέξει τα όνειρά του.

6. Οι τράπεζες παίζουν το παιχνίδι των ονείρων, ένα παιχνίδι το οποίο κατέχουν καλά οι θρησκείες, μόνο που οι τράπεζες υπερέχουν επειδή τάζουν συγκεκριμένα πράγματα, όνειρα που έχουν εφαρμογή σε αυτή τη ζωή.

7. Οπότε, αφού το σκορ είναι θρησκεία-τράπεζες 0-1, οι τράπεζες είναι η θρησκεία του μέλλοντος.

8. Το ότι το χρήμα είναι θεός, λέγεται εδώ και χρόνια, το σημαντικό είναι ότι η σχετική μυθολογία αποκτά βάσεις στον καιρό μας.

9. Είναι παράξενο που οι γυναίκες δεν έχουν εξεγερθεί ακόμη για το θέμα του παραδείσου, από όπου σχεδόν αποκλείονται, εκτός αν βρεθούν εκεί ως υπηρετικό προσωπικό.

10. Φαίνεται ότι οι γιαγιούλες που τρέχουν στις εκκλησίες έχουν σαδο-μαζοχιστικές τάσεις.

11. Ο κόσμος των εξαϋλωμένων γυναικών -μοντέλα, κλπ- προϊδεάζει για τα πλάσματα που βρίσκονται στον παράδεισο, ίσως γι αυτό επιδεικνύονται ως πρότυπα γυναικών αγγέλων.

12. Απορίας άξιο είναι το ότι τόσοι άνδρες ιερείς επιθυμούν να πάνε σε ενα τέτοιο παράδεισο, πιθανότατα να είναι εξαιρετικά μουσόφιλοι μια και όλοι οι άγγελοι εικονίζονται να παίζουν διάφορα όργανα.

13. Επίσης, σε άλλους παράδεισους υπάρχουν τα ουρί που είναι πάλι γυναίκες, οπότε πάλι είναι παράξενο να θέλουν μερικές γυναίκες να πάνε εκεί πέρα να συνεχίσουν την καταπιεσμένη ζωή τους, εκτός αν πιστεύουν ότι θα μπουν κατευθείαν στην κουζίνα να ετοιμάζουν τα περίφημα πιλάφια.

Αυτά και άλλα πολλά μου έλεγε ο ταξιτζής και δεν κατάλαβα για πότε έφτασα σπίτι μου! Ηταν πολύ στενοχωρημένος που δεν ήξερε τπτ για κινέζικους ή ινδικούς παραδείσους, με ρώτησε αν ξέρω να του συστήσω κάποιο βιβλίο, δεν ήξερα, του ευχήθηκα «καλή συνέχεια» και κατέβηκα παραζαλισμένη.

περί της δύναμης του στομάχου


Μια φορά, ένα στομάχι επαναστάτησε. Θύμωσε πολύ από τα αχώνευτα πράγματα -φαγητά και ποτά, αλλά και ιδέες και συναισθήματα- που έπεφταν μέσα του και αποφάσισε να δείξει τη δύναμή του. Αρχισε σιγά και σταθερά και ύπουλα να τρώει τον εαυτό του, να τον διαλύει και να τον εξαφανίζει -ήθελε να αυτοκτονήσει, αλλά ήταν πολύ γερό στομάχι και δεν τα κατάφερνε. Κατόπιν, άρχισε να ρίχνει προς τα έξω τα καυστικά υγρά του και να ρουφά τα γειτονικά όργανα. Μετά, να καταβροχθίζει τα διάφορα συστήματα, κυκλοφορικό, νευρικό, πεπτικό. Υστερα, να ξεσκίζει σάρκες και να σπάει κόκκαλα, να τα τσακίζει, να τα κατακερματίζει σε μικρούτσικα κομματάκια. Στο τέλος, αναποδογύρισε όπως ακριβώς ένα γάντι, το μέσα έξω δηλαδή, εκθέτοντας στον αέρα τη χνουδωτή μαλακή και, συνάμα, ανθεκτικότατη επιφάνειά του. Εγινε μια στομαχοχνουδόμπαλα εξαιρετικά ελαστική, που άρχισε να αναπηδά στο έδαφος, να κυλά προς κάθε κατεύθυνση, πότε ψηλά και πότε χαμηλά, προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, και να παίρνει σβάρνα και να καταβροχθίζει ό,τι εύρισκε μπροστά της, με σταθερή προτίμηση τα βάσανα_των_ανθρώπων.
_______________________
από εδώ

pil-pilule-χάπι-həb-пилюля-ยาเม็ด


Τί έχει πάθει ο κόσμος κι όλο χάπια καταπίνει; Γιατί γεμίζει χημικά την ύπαρξή του; Χωρίς αιτία, εννοείται, αυτόν σημειώνω, τον χαπάκια, τον χαπακλή, τον χαπακαταβόθρα! Μπαΐλντισα πια, όλο για χάπια διαφημίσεις να λαβαίνω. Σε λίγο θα κυκλοφορεί τελάλης με ντουντούκα, «χάπια!» να σκούζει, αντί «πατάτες!» και «καρπούζια!» και οι κυράδες να προβάλλουν στα μπαλκόνια, να παραγγέλνουν τα μοντέρνα εξ Εσπερίας.
_______________
ΣΗΜ.1. στον τίτλο, το χάπι στα: αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά, αζερμπαϊτζανέζικα, ρώσικα, ταϋλανδέζικα
ΣΗΜ.2. η φαντασία μου λέει ότι το χάπι στη γλώσσα των αζέρων βρίσκεται πολύ κοντά στο δικό μας. Κάνω λάθος; Ας ενημερώσει μια απο τις διαδικτυακές μου κόρες.. πληζζζ... (διαδικτυακό γιο στο Αζερμπαϊτζάν, δεν θυμάμαι να έχω)

Ο διαδικτυακός ποιητής Larry Cool ξαναχτυπά: τί είναι Κόσμος;



Ελαβα χτες ένα ακριβό δωράκι από τον αγαπημένο μου διαδικτυακό ποιητή Larry Cool και δεν κρατιέμαι (συνεχίζοντας ένα παλιό παιχνίδι) να του... αλλάξω τα φώτα!

Το αυθεντικό δώρο, απέριττο και μαγευτικά πολυτονικό:
ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΑΜΜΟΥ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ

Εξετάζω τὸ πρόσωπό μου στὸν καθρέπτη
Διακρίνω ἕνα τρίμμα στὸ μάτι μου
Τὸ ξεπλένω καί,
Ἡ τουαλέτα
Τὸ κτίριο
Ἡ γῆ κάτ’ ἀπ’ τὰ πόδια μου, ἐξαφανίζονται.

Βρίσκομαι σ’ ἕνα ἀστραφτερὸ κενὸ
Γυμνὰ ἀνθρώπινα σώματα περπατοῦν στὸν ἀέρα
Ἀνεβαίνουν κατεβαίνουν ἀόρατες κλίμακες
Συναντῶνται συνουσιάζονται.
Δὲν ἔχουν ὀφθαλμούς, εἶναι ἀόμματα
Φαντάζονται ὅτι ἀνοίγουν πόρτες
Ὅτι πιάνουν πράγματα
Ζοῦν μέσ’ τὶς ἀντανακλάσεις τοῦ μυαλοῦ τους.

Μετέωροι βράχοι,
περιμένουν ἀκίνητοι γιὰ αἰῶνες,
πάν’ ἀπ’ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας
Τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ πέσουν, τὰ μάτια θ’ ἀνοίξουν.

και η παραποίηση:

Κόσμος είναι μια σταγόνα σάλιο στον ουρανίσκο μου

Γλείφω τον καθρέπτη προσεκτικά
Διακρίνω μια γεύση χαλκού
Τον ξεπλένω και,
Ο νιπτήρας
Το λουτρό
Το ταβάνι πάνω απ' το κεφάλι μου, εξατμίζονται.

Χάνομαι σ'ένα μαυριδερό ζουμί
Πτηνά με ανθρώπινα σώματα πετούν στο υγρό
Επιπλέουν βουλιάζουν αόρατες κλίκες
Συγκρούονται απωθούνται.
Δεν έχουν φτερά, είναι άπτερα
Φαντάζονται ότι κάνουν βόλτες
Οτι κάνουν θαύματα
Πεθαίνουν έξω από το μυαλό τους.

Μετέωροι δράκοι
Περιμένουν ακίνητοι για αιώνες,
Μέσ' στις στοές των μεταλλείων χαλκού
Τη στιγμή που θα βγούν, ο ουρανίσκος μου θα καθαρίσει.

____________________
Ο διαδικτυακός ποιητής Larry Cool βρίσκεται στο νέο του χώρο, όπου παρουσιάζει κεφάλαια από το έργο: ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ...
Διάβασε και δεν θα χάσεις λέμε! Η παραποίηση μεταφέρθηκε και εδώ
ΣΗΜ. Πάλι οικονομολόγοι μάλλον έφτυναν στο μυαλό μου!

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

περί ελληνικών αυτοκινήτων


Διάβασα σήμερα το πρωί και μεταφέρω:

1. Ελληνικό αυτοκίνητο – Μια φορά κι έναν καιρό...
Ο Νικόλαος Θεολόγου ήταν ο πρώτος Έλληνας που σχεδίασε και κατασκεύασε επιβατικό αυτοκίνητο. Επιστρέφοντας από την Αμερική, όπου εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, ίδρυσε το 1916 την ομώνυμη εταιρεία.

Η Attica ήταν μια από τις εταιρείες που δημιουργήθηκαν από τη Βιοπλαστίκ ΑΕ του Γιώργου Δημητριάδη. Το 1958 σχεδίασε το μοντέλο «505», ο φόρος όμως για τα τετράτροχα αυτοκίνητα μπλόκαρε την παραγωγή του. Το 1963 άρχισε την παραγωγή του «200», το οποίο βασιζόταν στο γερμανικό Fuldamobil. Οι διάφορες εκδόσεις έφεραν κινητήρες της ILO, της Sachs και της Heinkel, όλοι 200 κ.εκ.

Η Enfield Automotive Ltd, με έδρα το Λονδίνο, ειδικευόταν στη σχεδίαση και κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Το 1972 εξαγοράστηκε από τους αδελφούς Γουλανδρή, οι οποίοι τη μετονόμασαν σε «Enfield-Neorion» και μετέφεραν τη γραμμή παραγωγής στη Σύρο, όπου βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις των Ναυπηγείων Νεωρίου.
Ένα από τα μοντέλα που δέχτηκαν τις σχεδιαστικές... επεμβάσεις του Γιώργου Μιχαήλ ήταν το Ε 8000. Επρόκειτο για ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης, με αυτονομία γύρω στα 110-130 χλμ. και τελική ταχύτητα 65 χλμ./ώρα. Παρήχθησαν όμως ελάχιστα κομμάτια, γεγονός που οφειλόταν στη σχετικά υψηλή τιμή του και στο φορολογικό «σκόπελο» τον οποίο έπρεπε να αποφύγουν τα ηλεκτροκίνητα οχήματα.

Με έδρα την Αθήνα, η Pan-Car άρχισε το 1977 την παραγωγή του Buggy, που δανειζόταν σασί και μηχανικά μέρη από τη Volkwagen. Το 1992 παρουσίασε την πρότασή της στα οχήματα εκτός δρόμου, με το όνομα «Ερμής». Η παραγωγή του δεν προχώρησε και η εταιρεία σταμάτησε να λειτουργεί δύο χρόνια αργότερα.

κλπ κλπ πολύ ενδιαφέροντα

2. MEBEA Reliant - Το γνωστό Ελληνικό τρίτροχο αυτοκίνητο....
[...] Η μάρκα «ΜΕΒΕΑ», κυρίως σε καρότσες μικρών φορτηγών (τρικύκλων), αλλά και πάνω σε πολλά χαριτωμένα οχήματα, έγινε ένα χαρακτηριστικό του ελληνικού δρόμου. Η μάρκα αυτή συνδυάστηκε αναπόσπαστα με όποιο σχεδόν μικρό τροχοφόρο κυκλοφορούσε, και χαρακτήρισε τα φορτηγάκια, όπως η «ATTICA» τα τρίκυκλα επιβατικά αυτοκίνητα. Στα δύο εργοστάσια της εταιρείας, λίγο έξω από την Αθήνα, (στο 23ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας) απασχολούνταν το 1975, 250 άτομα.
Από την ιδιαίτερα επιτυχημένη δραστηριότητα κατασκευής τρικύκλων φορτηγών, μοτοποδηλάτων (τομέας όπου η ΜΕΒΕΑ κυριάρχησε στην αγορά) προέκυψε και η πρώτη «κρούση» της εταιρείας στην παραγωγή επιβατικών αυτοκινήτων. Μια έκδοση τρίκυκλου μοτοποδηλάτου σε μορφή επιβατικού, ελαφρού ταξί (BINGO) παρήχθη στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, κυρίως για εξαγωγές στην Ασία και αποτελεί την πιο άγνωστη ίσως ιστορία επιτυχίας της ελληνικής εταιρείας.
Η ΜΕΒΕΑ συνεργάστηκε με γνωστούς ξένους κατασκευαστές, παράγοντας μοντέλα τους κάτω από άδεια ή χρησιμοποιώντας εξαρτήματά τους στις δικές της κατασκευές. Ο βασικός συνεργάτης για τα μικρότερα οχήματα και δίκυκλα ήταν η δυτικογερμανική ZUNDAPP, ενώ για τα μεγαλύτερα (αυτοκίνητα, τρίκυκλα μεγαλύτερα φορτηγά) ήταν η βρετανική RELIANT. Η συνεργασία με την τελευταία έδωσε πολλά ενδιαφέροντα δείγματα. Η ΜΕΒΕΑ παρήγαγε το τρίκυκλο φορτηγό TW9, με το οποίο ανταγωνίστηκε τα μεγάλα ελληνικά τρίκυκλα φορτηγά με μέτρια όμως αποτελέσματα, όπως και το επιβατικό τρίκυκλο ROBIN.
[...]
Το 1977, η ΜΕΒΕΑ παρουσίασε μια πολύ εξελιγμένη δική της δημιουργία, το φορτηγάκι μοτοποδήλατο «206», ένα εξαιρετικά καλοσχεδιασμένο και μοντέρνο όχημα που έκανε τα ανταγωνιστικά PIAGGIO να μοιάζουν αρχαία σε σύγκριση με εκείνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν το 1983 στα πλαίσια γενικής κρίσης της εταιρείας σταμάτησε και η παραγωγή του «206», το όχημα άρχισε να κατασκευάζει, κάτω από άδεια, μια άλλη εταιρεία, η «ZUNDAPP ΕΛΛΑΣ», με έδρα την Καρδίτσα. Μια άλλη σημαντική δραστηριότητα της εταιρείας, ήταν και η κατασκευή κινητήρων δικύκλων από το 1967 με το όνομα «ΜΕΒΕΜΙ», τεχνολογίας της ιταλικής MINARELLI (για την παραγωγή των οποίων δημιουργήθηκε θυγατρική εταιρεία) που χρησιμοποιούνταν από την ίδια και εξάγονταν κυρίως στο Ιράν. Η ελληνική εταιρεία αντιμετώπισε προβλήματα - όπως και άλλες εταιρείες στον κόσμο με σχετικές δραστηριότητες – όταν στη χώρα αυτή ξέσπασε το ΄79 επανάσταση, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν παραγγελίες που είχαν γίνει από το Ιράν.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, από την αρχή της δεκαετίας του ΄80 η ΜΕΒΕΑ αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα που ανέστειλαν πολλές δραστηριότητες της. Τα προβλήματα αυτά είχαν να κάνουν με τις γενικότερες συνθήκες της αγοράς, οδηγώντας τελικά στην παύση της λειτουργίας και αυτής της ιστορικής αθηναϊκής εταιρείας, ιδρυμένης το 1960, η οποία κατασκεύασε κυριολεκτικά κάθε είδος οχήματος.
[...]

Η Παιδεία είναι προβληματική επιχείρηση


http://youtu.be/cjKmCWzN2FM
Καυτό θέμα, θα επανέλθω σύντομα. Δες το βίντεο προσεκτικά.

ώρα 5:50, Update:

Επισυνάπτω ξεχωριστά το βίντεο-έκκληση του Γυμνασίου Ριζίων, που αναρτήθηκε στο youtube. Χάρη στην κινητοποίηση των κατοίκων, γλίτωσε το κλείσιμο στην "πρώτη φάση". Για τη δεύτερη φάση δεν γνωρίζουμε τίποτε ακόμη.

Γυμνάσιο Ριζίων


http://youtu.be/ZCCwZMCH-o0

Το Γυμνάσιο Ριζίων κατασκευάστηκε με προσωπική εργασία και χρήματα των δημοτών. Η κτιριακή υποδομή βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Στο βίντεο παρουσιάζονται άψογα οι Δράσεις του γυμνασίου, εικόνα από το Γήπεδο στο χώρο του γυμνασιου, εικόνα της Αιθουσας ενισχυτικης διδασκαλιας, από το Γραφειο του Διευθυντη, απο τα Γήπεδα μπάσκετ, βόλεϋ, ποδοσφαίρου, απο το Γραφείο καθηγητών, το Εργαστήριο πληροφορικής, το Γυμναστήριο και τη Σχολική βιβλιοθήκη, που ειναι μια απο τις 499 που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και έγινε με Ευρωπαϊκό πρόγραμμα (χρήμα). Η βιβλιοθήκη εχει 10.287 βιβλία και η συνολική αξία της υλικοτεχνικής υποδομής αγγίζει το μισό εκατ. ευρώ!

Εντυπωσιακές οι αίθουσες διδασκαλίας (Αίθουσα Α' Γυμνασίου, Αίθουσα Β' Γυμνασίου, Αίθουσα Γ' Γυμνασίου) εφάμιλλες αθηναϊκών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, σε όμορφο περιβάλλον όπως φαίνεται απο τα ηλιόλουστα παράθυρα, βαμμένες με ευχάριστα χρώματα. Ενα αισθητικά και λειτουργικά άψογο σχολείο. Αυτό το Γυμνάσιο είχαν προτείνει να κλείσει!

Πέρασα αρκετές ώρες ψάχνοντας και μελετώντας το θέμα "μετατροπές στην Παιδεία" και παρατήρησα ότι η συρρικνωση συμβαίνει κυρίως σε βάρος ακριτικών ή/και απομακρυσμένων περιοχών και αναρωτήθηκα γιατί. Ποιο σχέδιο εξυφαίνεται σε βάρος της χώρας μας; Με ποια προδοσία θα συναντηθουμε, αν δεν προσέξουμε; Πώς γίνεται να ξεφύγουμε; Ψάξε κι εσύ, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, μελέτησε, ρώτησε, μάθε, διάδωσε. «Η ισχύς εν τη ενώσει» λέγαν οι αρχαίοι και κάτι ξέραν παραπάνω. Ας μας διδάξουν οι παλιοί ριζιώτες, που έχουν δώσει δείγματα ομοψυχίας, μια και.. «Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής οι Ριζιώτες ήταν ενωμένοι και δεν υπήρχαν Γερμανόφιλοι ή συνεργάτες των Γερμανών.»
________________
ΣΗΜ.1. Το θέμα το πέτυχα (ή με πέτυχε!) στο twitter, όπου το έστειλε ο @kar1125 και τον ευχαριστω από καρδιάς, την ώρα που... τιτιβίζαμε με άλλους συνομιλητές περί βιβλίων.
ΣΗΜ.2. Ανέκαθεν το θέμα Παιδεία είναι στις προτεραιότητες της σκέψης και της αγωνίας μου και σήμερα που προβάλλει το φάντασμα της.. "αποπαιδειοποίησης" της χώρας μου, δεν γίνεται παρά να το πολεμήσω. Ενα φάντασμα ακόμα, και τί έγινε; Σιγά μη διστάσω, λέμε.
ΣΗΜ.3. Πόσα άλλα σχολεία δεν είχαν την καλή τύχη του Γυμνασίου των Ριζίων; Πόσα σχολεία αντάξιά του έκλεισαν; Ενημερώστε, παρακαλώ, όσοι γνωρίζετε σχετικά. Δεκτά και μέιλ, αν δεν επιθυμείτε να σχολιάσετε. Ολοι μαζί, θα τα καταφέρουμε να απαλλαγούμε απο στείρες πολιτικές υποβάθμισης.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Το πέρασμα της ζωής



Ανοίγω το παράθυρο
Η ζωή θα περάσει όπου νά'ναι


Πλησιάζω το παράθυρο
Νάτη! περνά αγέρωχη


Μπα, δεν είναι αυτή
Η δική μου ζωή!


Κλείνω το παράθυρο
Βαρέθηκα να περιμένω


Η Ζωή -έτσι κι αλλιώς-
θα περάσει


__________
απο εδώ, γιατί βαριέμαι να γράφω σήμερα και γιατί μου άρεσε όταν τό'γραψα κι εξακολουθεί να μου αρέσει.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

υπάρχει ζωή και μετά το υποχρεωτικό ντοκτορά στα οικονομικά


..και τώρα που ολοκληρωσα τις σπουδές μου στα μπακαλοτέφτερα, ας ασχοληθώ με ό,τι μου αρέσει.. σιγά σιγά, θα ξαναβρώ τα σκορπισμένα κομμάτια..
..νομιζω πως ό,τι είχε να ειπωθεί και να γραφτεί για τα οικονομοπολιτικά τη χώρας και του κόσμου, ειπώθηκε και γράφτηκε. Η αλήθεια που είχε συλλάβει εδώ και χρόνια το παγκόσμιο ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο, αποκαλύφθηκε και απο όσους νόμιζαν πως επιμελώς την έκρυβαν. Σε αναμονή λοιπόν για το νέο που θα γεννηθεί ή θα στραγγαλιστεί εν τη γενέσει του.. προσπαθώ να μένω ανεπηρρέαστη και να ασχολούμαι με όσα μου αρέσουν πραγματικά.. ήχους, χρώματα, αγγίγματα..

Ο Paco de Lucia ζωντανεύει την κιθάρα του με μια ρούμπα αλλιώτικη απ' τις άλλες και η μορφή του, στιβαρή και τρυφερά προσηλωμένη, δείχνει καθαρά πως πρόκειται για έναν άγγελο που μας έκανε τη χάρη να βρεθεί στη γη. Εντωμεταξύ, στη Λιλιπούπολη βρέχει καταρρακτωδώς και το σπίτι μπορεί να λιώσει, όπως φοβάται ο Παπαγάλος -της Πιπινέζας, αυτός.

Διαβάζω στο Χ2:
//Όσο οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι από τον εαυτό τους, δεν μπορούν να είναι καλοί, άλλο τόσο δεν μπορούν να είναι διορατικοί. Ο Νάρκισσος δεν μπορεί να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, ούτε να γνωρίσει τους άλλους. Το είδωλό του δημιουργεί ένα προπέτασμα ανάμεσα στον κόσμο και τον εαυτό του. Ανάμεσα στον ίδιο και τον εαυτό του.//

Διαβάζω στο Χνούδι:
//Τα σ΄αγαπώ που ψελλίζουν χάνονται στους ελέγχους διαβατηρίων παρέα με τα αγάπησέ με. Δεν τα παίρνουν μαζί τους ποτέ στα μικροσκοπικά τους ταξίδια, τα αφήνουν και περιμένουν στωικά να γυρίσουν προυπαντώντας όλες τους τις επιστροφές. Εκείνοι, γαντζώνονται στη στιγμή. Ό,τι τραγούδι κι αν ακούσουν αντέχουν μόνο να νοσταλγούν. Ζουν στη χώρα με το παράξενο όνομα πρέπει, και στο κομοδίνο τους είναι στοιβαγμένες χίλιες δικαιολογίες που κατασκευάζουν μέσα στο σκοτάδι για να βγάλουν κι αυτή τη νύχτα. Το πρωί στολίζονται τα καθωσπρέπει τους ρούχα, παίρνουν ένα τεράστιο άκαρδο σχήμα και μοιάζουν άτρωτοι. Σχεδόν τίποτα δε μπορεί να αγγίξει φαινομενικά τα μουδιασμένα κεφάλια τους. Λες και κατάπιαν τσιμέντο, μιλάνε σιγά, με μισοτελειωμένες φράσεις και χτίζουν ανάμεσα στα όργανά τους παγίδες για τους περαστικούς. Ο δρόμος που φτάνει στο σπίτι τους δεν έχει έξοδο επείγουσας διαφυγής και πανηγυρικά μόνοι, μεγαλώνουν βιαστικά. Είναι γιατί ποτέ δεν έχουν διασχίσει το πιο επικίνδυνο μέρος του κόσμου για χάρη κάποιου, δεν του έχουν πει φίλα με μόνο ρε κι αυτό μου φτάνει. Σκάβουν συνέχεια ένα βαθύ σκοτεινό λαγούμι και με τη σιγουριά της κρυψώνας τους, παριστάνουν το τουφέκι.//

Ακούω τον ωκεανό να μου τραγουδάει και σκέφτομαι πόσο μου έχει λείψει ο ήχος της θάλασσας, το χρώμα της, η αγκαλιά της.
Ακούω και το Δήμο Μούτση να τραγουδά «et praeterea censeo Carthago delenda est» διαβάζοντας τους στίχους στου ΚΙΜΠΙ και λέω μέσα μου ότι όλες οι αυτοκρατορίες κάποτε τελειώνουν -μόνο οι αυτοκρατορίες της καρδιάς μας διατηρούν κάποια ελπίδα να μείνουν ζωντανές.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

ο Al Bowlly τραγουδά με την ορχήστρα Ray Noble


O Albert Allick 'Al' Bowlly, υπήρξε δημοφιλής βρετανός τραγουδιστής τζαζ (7 Ιανουαρίου 1899 - 17 Απριλίου 1941). Κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης καριέρας του, τη μαγική δεκαετία του '30, (1927-1941) ηχογράφησε περισσότερους από 1.000 δίσκους. Ο Bowlly γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη από γονείς με ελληνική και λιβανέζικη καταγωγή, κατά τη διάρκεια της μετακίνησής τους από Αυστραλία σε Νότια Αφρική. Μεγάλωσε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της από αέρος επίθεσης των ναζί στο Λονδίνο, από έκρηξη νάρκης που έπεσε με αλεξίπτωτο έξω από το διαμέρισμά του στην οδό Jermyn Street.
Διαβάζοντας για τη ζωή του, ακούγοντας ταυτόχρονα τη βελούδινη χροιά της φωνής του και βλέποντας το ευγενικό του πρόσωπο, είναι αδύνατο να μη μαγευτεί κανείς. Πώς άραγε να συναντήθηκαν οι γονείς του; Ισως κάπου στην Αυστραλία, από όπου αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Νότια Αφρική. Η γυναίκα έγκυος, γέννησε σε μια στάση του ταξιδιού. Με μπαγκάζια κι ένα μωρό συνέχισαν μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ, όπου και εγκαταστάθηκαν. Πολίτες του κόσμου, που λένε, στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας.
Ο Αλ, μετά από ένα σωρό άσχετες δουλειές -κουρέας, τζόκεϋ, κλπ- συνάντησε τον Edgar Adeler, τραγούδησε στη χορευτική του μπάντα και περιόδευσαν μαζί σε αφρικανικές και ασιατικές χώρες, Ροδεσία, Ινδία, Ινδονησία, κλπ. Κάποια στιγμή, άρχισε να παίρνει στα σοβαρά τη μουσική, διδάχτηκε πιάνο και συνεργάστηκε με μια φιλιππινέζικη μπάντα στο Surabayo. Αφού εργάστηκε σαν μουσικός σε ξενοδοχεία στην Καλκούτα και τη Σιγκαπούτη, στην υπηρεσία του Jimmy Liquime, έφτασε στην Ευρώπη και το 1927 έγραψε τον πρώτο του μουσικό δίσκο -ειρωνεία της τύχης;- στο Βερολίνο. Ετσι, έγινε γνωστός ακόμα και στην πατρίδα της τζαζ, τις ΗΠΑ. Εφτασε κάποτε και στο Λονδίνο και θα συνέχιζε τη λαμπερή του καριέρα, αν δεν τον εξολόθρευε η νάρκη του Χίτλερ. Τί να γράψω τώρα; Πόσο μικρός είναι ο κόσμος; Πόσο αδύνατο είναι να αποφύγει κανείς το πεπρωμένο; Τί; Γράφω μόνο ότι αυτή η μικρή ιστορία είναι ένα μάθημα ζωής και τόλμης.

Ray Noble (17 December 1903 – 3 April 1978) was an English bandleader, composer, arranger and actor. Noble studied music at the Royal Academy of Music and became leader of the HMV Records studio band in 1929. The band, known as the New Mayfair Dance Orchestra, featured members of many of the top hotel orchestras of the day. The most popular vocalist with Noble's studio band was Al Bowlly.

Αρωμα μεσοπόλεμου από τη βελούδινη φωνή του Αλ και το θαμπό ήχο της ορχήστρας του Ρέι, απολαμβάνουμε στα βίντεο με την ευφάνταστη κινηματογραφική επένδυση, που φιλοτέχνησε ο/η terencenunn35 στο youtube:

RAY NOBLE ORCHESTRA (1933): Close Your Eyes - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/ipkoAj8wsSA
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1931): Goodnight Sweetheart - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/uAkGMBVOJyU
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1934): The Very Thought of You - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/OVoN-xmVtNA
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1931): Time On My Hands - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/FoVXGHwx0hs
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1931): Lazy Day - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/HWisrk52zIE
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1933): Maybe ... I Love You Too Much - Sung by Al Bowlly

http://youtu.be/BFbe-UC3rDw
==
RAY NOBLE ORCHESTRA: One Morning in May - Sung by Al Bowlly
http://youtu.be/kkEZdjKet9A
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1932): Here Lies Love - Sung by Al Bowlly
http://youtu.be/yFQ7NF6AYOI
==
RAY NOBLE ORCHESTRA (1931): Guilty - Sung by Al Bowlly
http://youtu.be/gsUVhJ532y8

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Εμπαινε Jean-Luc! «Μια δεκάρα για το άρα!»



Το θέμα το πέτυχα στο χώρο www.kartesios.com. Πάτα το σύνδεσμο αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, να διαβάσεις κι εσύ το πρωτότυπο.

Ανέκαθεν θαύμαζα τον Jean-Luc Godard, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στα κινηματογραφικά πράγματα του προηγούμενου αιώνα, για τη σπιρτάδα του πνεύματος, την τολμηρή ματιά, τις πρωτότυπες ιδέες και για τη δύναμη να εκθέτει όλα αυτά στο πανί. Με δυο λόγια,υπήρξε ο Δάσκαλος που ξεστράβωσε πολλούς από τους ανθρώπους της γενιάς μου, ασχέτως αν στη συνέχεια μερικοί.. ξαναστραβώθηκαν! Ε, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντιστάσεις και ούτε'γώ ξέρω τί θα έκανα αν βρισκόμουν μπροστά σε μια θάλασσα μέλι -μεταξύ μας, βρέθηκα, αλλά ευτυχώς ήμουν αρκετά αγνή ή βλαξ και δεν άπλωσα το δάχτυλο να γευτώ λιγουλάκι. Σήμερα έχω ένα λόγο παραπάνω να τον παραδέχομαι, μια και έρχεται να εκφράσει και να κάνει γνωστή τη σκέψη που έχω γράψει και πει άπειρες φορές ίσαμε τώρα. Τελικά, καθώς φαίνεται καθαρά πλέον, λειτουργούν τα κανάλια εγκεφαλικής επικοινωνίας, τι να πω.. δεν εξηγείται αλλοιώς.. ορκίζομαι πάντως ότι δεν τον ενημέρωσα τον άνθρωπο.

Ας το λάβει υπόψη ο κ. Πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοι. Το πνεύμα μπορεί άνετα να πουλιέται γιατί έχει τη δύναμη να ανανεώνεται εσαεί, αενάως που λένε. Δεν στερεύει, ίσα ίσα, όσο διαχέεται τόσο πληθαίνει. Δεν είναι χώμα ή νερό, που κάπου τελειώνουν, μοιάζει περισσότερο με τον ουρανό που είναι ανεξάντλητος. Το τσιτάτο λοιπόν
«Μια δεκάρα για το άρα!»
προτείνω να πλημμυρίσει τον κόσμο! (οι επαγγελματίες τσιτατοσιάχτες γλωσσομαθείς, ας το προσαρμόσουν αναλόγως) Αρκετά μας κάναν ρόμπα οι κυβερνήτες μας, ευκαιρία να επανορθώσουν.
Μπαίνει ένα ζητηματάκι για τον τρόπο που θα διανέμονται τα κέρδη, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε, μάθαμε αρκετά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έτσι δεν είναι;

Τα νέα μέτρα (άσμα εύθυμο και πένθιμο)



Τα «Νέα Μέτρα» γράφτηκαν πάνω στη μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη (ευχαριστώ Λουκιανέ!) το Μάιο του 2010, με στιχάκια δικά μου, αλλά το μέτρο κινέζικο από τη λαϊκή...

-->> στο www.rodia.podomatic.com
-->> Τα Νέα Μέτρα και στο www.radiobubble.gr, όπου μπορείς επίσης να ακούσεις και να ανακτήσεις.
Στιχάκια:

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Τη μέρα που έβρεξε λεφτά

Δεν υπήρξε καμμιά προειδοποίηση για ό,τι έμελλε να συμβεί εκείνο το φθινοπωριάτικο μεσημεράκι. Κανένα μετεωρολογικό δελτίο δεν το είχε αναφέρει. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι παράγοντες του καθεστώτος, ήταν κλεισμένοι στα γραφεία τους απασχολημένοι να ανακαλύψουν τις βλάβες που εμπόδιζαν τη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών και των on-line συνδέσεων του πλανήτη. Τίποτα δεν λειτουργούσε από νωρίς το πρωί κι έτσι οι απλοί άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια και τα γραφεία τους για μια βολτίτσα.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Συνταξιούχοι τεντυμπόιδες


01

Μη μου πεις ότι πιστεύεις με τα σωστά σου ότι το όνειρο ενός συνταξιούχου, ενός ανθρώπου που πέρασε τουλάχιστον τριανταπέντε χρόνια της ζωής του δουλεύοντας, έχοντας σπουδάσει άλλα δεκάξι με είκοσι, είναι να προαχθεί σε.. διαμαρτυρόμενο τεντυμπόι! Ισως όμως το πιστεύουν πραγματικά οι κυβερνώντες που μας έλαχαν τα τελευταία χρόνια. Τί άλλο να υποθέσω, όταν βαφτίζουν τους ηλικιωμένους -στο κορμί, αλλά όχι στο μυαλό- τσογλάνια και περιθωριακούς; Στο Σύνταγμα και στις πλατείες των ελληνικών πόλεων μαζεύονται "κάτι πόρνες και κάτι πρεζάκια" είπε ο αρμόδιος υπουργός. Φαίνεται ότι σκέφτηκε πολύ για να ξεστομίσει αυτή τη φράση, γιατί δείχνει σοβαρός άνθρωπος.

02

Η δική μου γνώμη πάντως είναι ότι ένας συνταξιούχος θέλει την ησυχία του, να περιδιαβαίνει όμορφα πάρκα σαν κι αυτό της 1ης φωτογραφίας, να κουβεντιάζει με τα εγγονάκια του, να τρώει το λιτό του φαγάκι παρέα με την οικογένεια και την παρεΐτσα του, να διαβάζει και να γράφει ποιήματα. Ολες αυτές οι ασχολίες θα απαλύνουν την προσμονή της οριστικής αποχώρησής του από το μάταιο τούτο κόσμο, θα φύγει ευχαριστημένος για το ταξίδι προς την αιωνιότητα, γι αυτό πλήρωνε άλλωστε ένα σωρό υπέρογκες κρατήσεις και φόρους στη διάρκεια του επαγγελματικού του βίου. Από δική μου πείρα μιλάω και ομολογώ -ίσως και να το ξέρουν μερικοί που με διαβάζουν χρόνια- ότι δεν θα είχα διαλύσει το γραφείο μου αν δεν τύχαινε ένα οικογενειακό περιστατικό που ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί χωρίς τη συνεχή παρουσία μου, καθώς και το -λόγω ατελούς ΕΣΥ- οικονομικό μου... ξεπουπούλιασμα! Τεσπα, περασμένα ξεχασμένα.. αλλά πώς να ξεχαστούν σήμερα; Ποιος μπορεί να κάνει φτου κι απ' την αρχή επαγγελματικό προσανατολισμό στα ογδόντα για να κρατήσει κάποιο ψήγμα της κλεμμένης του αξιοπρέπειας;

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Η σύντομη ιστορία του Jaime Roldós Aguilera - συσχετισμός με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα


O Jaime Roldós Aguilera (Χάιμε Ρολντός Αγκιλέρα, 6/11/1940-24/5/1981) σκοτώθηκε πριν συμπληρώσει δυο χρόνια στην προεδρία του Εκουαδόρ και ένα εξάμηνο πριν γιορτάσει γενέθλια για τα 41 του χρόνια, σε ένα αμφιλεγόμενο αεροπορικό δυστύχημα.
Αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, πάτησε το σύνδεσμο (πάνω στο όνομά του) να διαβάσεις την ιστορία της σύντομης ζωής του ή, καλύτερα, βρες λίγο χρόνο να δεις προσεκτικά το ντοκυμαντέρ με την εξιστόρηση των γεγονότων που συνέβησαν στην πολύπαθη χώρα του, καθώς και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, που έτυχε να τραβήξουν τα πάνδεινα επειδή διέθεταν πλούτο απαραίτητο στους αδηφάγους δυνάστες της εποχής μας, την αυτοκρατορία των ΗΠΑ. Πόσο ακόμα θα συντηρηθεί αυτή η αυτοκρατορία; Εχει αρχίσει να πνέει τα λοίσθια ή αντέχει ακόμα; Πόσο άραγε αντέχει; Πόσο τρομερός θα είναι ο τελευταίος της βρυχηθμός;

Ποιο μπορεί να είναι το καινούργιο που θα αναδυθεί από τα συντρίμμια και πόσο καλύτερο θα είναι αυτό που θα προκύψει αν εξακολουθήσει να βασίζεται στον πόλεμο, στο μίσος και στη βία που γνωρίσαμε καλά σαν ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία; Εμείς εδώ δεν έτυχε ευτυχώς να βρεθούμε στο μάτι του κυκλώνα στα πρόσφατα πενήντα χρόνια περίπου, εκτός απο το δυσάρεστο επταετές διάλλειμμα της δικτατορίας. Τώρα όμως που το επίκεντρο μας κυνηγά όπως ένας σεισμός που σκίζει το έδαφος ανοίγοντάς το για να μας ρουφήξει, τι κάνουμε; Μπορούμε να αποφύγουμε την καταστροφή και με ποιο τρόπο; Νομίζω ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι όσο περισσότερα γνωρίζουμε τόσο καλύτερα μπορούμε να προετοιμάσουμε το έδαφος και να μη πέσουμε σε παγίδες. Ας σκορπίσουμε τη γνώση, ας ενημερώνουμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε, είναι το πρώτο βήμα για τη λύση, για τη δημιουργία ενός κόσμου στα μέτρα του ανθρώπου.

Για την ώρα, οι πλατείες της Ελλάδας μίλησαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, αντιτάχθηκαν με ειρήνη στη βία των κυβερνητών. Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουν ανοιχτά προς το λαό και οι κυβερνήτες; Μήπως η αλήθεια είναι προτιμώτερη από τα ψέμματα που συνεχίζουν τον εφιάλτη; Η διαστροφή των εννοιών με την ωραιοποίηση των λέξεων δεν εξαπατά πλέον κανέναν, είναι σαν να βαφτίζει το κρέας ψάρι όταν ονομάζει π.χ. μια ανάλγητη και εχθρική προς τον πολίτη Υπηρεσία σε «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη». Σκεφτείτε λίγο κυριοι κυβερνήτες και κύριοι βουλευτές. Για να σκέφτεστε κατέχετε τις θέσεις που καταλαμβάνετε μετά την ψήφο μου και πληρώνεστε για το λόγο αυτό. Από μένα. Σε μένα, στον ελληνικό λαό, έχετε πρώτα πρώτα υποχρέωση να πείτε όλη την αλήθεια. Η υποτιθέμενη "διαύγεια" που επικαλείστε, είναι κι αυτή ψεύτικη. Την αλήθεια θέλω.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ (του Σ.ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ) from babis tziolias on Vimeo.



Μεταφέρω παρακάτω μερικά αποσπάσματα από τα λεγόμενα στο εξαιρετικό ντοκυμαντέρ "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ" (APOLOGY OF AN ECONOMICAL HITMAN) που γυρίστηκε με τη δημιουργική συνεργασία του Στέλιου Κούλογλου και πρωτοπαίχτηκε στα σινεμά το Νοέμβρη του 2008. Είχα μείνει άναυδη τότε, αλλά ο νους μου δεν πήγαινε στο μέλλον της χώρας μας, δεν μπορούσα να φανταστώ τότε ότι μπορούν να συμβούν παρόμοια -ή και χειρότερα- πράγματα εδώ, σε μας, στην άλλη άκρη του πλανήτη Γη. Με βάση τις αποκαλύψεις του Τζον Πέρκινς, μπορούμε άραγε να συνάγουμε συμπεράσματα για όσο συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα; Πόσο ακριβείς μπορεί να είναι οι πιθανές προβλέψεις;

Στο ντοκυμαντέρ, ο Τζον Πέρκινς, μετανιωμενος για τον εγκληματικό ρόλο που έπαιξε υπηρετώντας δήθεν την πατρίδα του αλλά, στην πραγματικότητα, βλάπτοντας τον κόσμο της Λατινικής Αμερικής, ταξιδεύει σε χώρες που έβλαψε και διηγείται την εμπειρία του ως "οικονομικός δολοφόνος" σε πλατειά ακροατήρια. Το κλικ! που ξανάφερε τον εγκέφαλο και την καρδιά του Πέρκινς στην ανθρώπινη πορεία τους, ήταν ο (πανομοιότυπος με του Ρολντός και δυο μόλις μήνες αργότερα) θάνατος του Ομάρ Τορίχος (Omar Torrijos), προέδρου του Παναμά, τον οποίο ο Πέρκινς θαύμαζε για τα προτερήματα και την ανυστεροβουλία του. Κατά τη διάρκεια της διήγησης, παρουσιάζονται και άλλοι ομιλητές, καθώς επίσης εικόνες και ντοκουμέντα από την ιστορία και την πραγματικότητα των τόπων αυτών. Πάμε λοιπόν:

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ο κυρ Μανώλης ήταν καλός άνθρωπος

Θεός σχωρέστον, απόθανε κι άφησε χήρα ξενοδουλεύτρα και δυο ανυπεράσπιστα ορφανά, επιστήμονες διορισμένους, άνω των τριανταπέντε. Κηπουρός στο Δήμο ή κάτι ανάλογο που δεν απαιτεί πολλές παρουσίες στην "υπηρεσία", την έβγαζε στα καφενεία ψαρεύοντας. Τί ψαρεύει κανείς στα καφενεία; Ψήφους, φυσικά. Είχε βολέψει κόσμο και κοσμάκη, να μη βόλευε τα παιδιά; Ημαρτον και να πέσει φωτιά να με κάψει αν πω ότι δεν ήταν καλός άνθρωπος. Ενας άγγελος ήταν. Με το χαμόγελο και το τσιγαράκι στα χείλη, απόθανε μόλις το απαγόρεψε το κόμμα του. Εσκασε ο άνθρωπος από τον καημό του, έτσι έλεγε η χήρα. Βέρος οπαδός από στόφφα, τό'κοψε, δεν κάπνιζε ούτε μέσ' στο σπίτι κι ένα βραδάκι -τσάφ!- έσκασε. Πλήρης ημερών επήγε, μη νομίσεις, λίγο πάνω απ' τα ογδόντα, γερός σε όλη τη ζωούλα του, ούτε με ασπιρίνη δεν είχε επιβαρύνει το Ταμείο. Ταύρος λέμε.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Σεξ και Χρέος


Μια φορά, ήταν ένας διεφθαρμένος γέρος, ένας σκατόγερος που λένε, που είχε βάλει στο μάτι μια ζουμερή νταρντάνα. Ηθελε να την κατακτήσει -με όλη τη σημασία της λέξης- ελπίζοντας να ξαναβρεί το χαμένο του σφρίγος. Η νταρντάνα είχε μπόλικες κόρες, η μια καλύτερη και ομορφότερη από την άλλη, περίπου 27 αν θυμάμαι καλά. Θέλοντας να γλιτώσει από τα σάλια του αηδιαστικού ραμολιμέντου, δεν δίστασε να προωθήσει στην πορνεία μια από τις πανέμορφες κόρες της, την πιο τσαχπίνα, θεωρώντας ότι έτσι θα γλίτωνε τον εαυτό της και τις υπόλοιπες κόρες που φαινόντουσαν πιο φρόνιμες και σωστές. Του γέρου τού καλάρεσε η μικρά και άρχισε αμέσως να τη γυροφέρνει φλερτάροντας με το γνωστό τρόπο, λέγοντας ψέμματα δηλαδή. Χρησιμοποιούσε τη γλώσσα των επίδοξων εραστών, ωραιοποιώντας κοινές λέξεις, διανθίζοντας με σαχλά και παιδαριώδη νοήματα τα λόγια του.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση


Ολόκληρο το Νομοσχέδιο βρίσκεται εδώ σε αρχείο pdf.
Δεν ξέρω αν εφαρμόζοντας αυτό το Νόμο θα γίνουμε περισσότερο ευρωπαίοι, πάντως από τη διαδικασία που εφαρμόστηκε μέχρι τώρα βλέπω ότι παραμένουμε κουτοπόνηροι ελληναράδες στη νοοτροπία. Καμμία συνεργασία μεταξύ υπουργείου και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων -ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Το υπουργείο Παιδείας (κλπ) πασάρει ένα Νομοσχέδιο σημαντικότατο για την πορεία της παιδείας στη χώρα μας, αφού επί εννέα μήνες έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με αποκορύφωση την απαξίωση της κυρίας υπουργού προς στο συμβούλιο των πρυτάνεων μέσω της λαμπρής απουσίας της. Υποθέτω ότι το έπραξε αυτό μάλλον για να πετύχει η τεχνική του αιφνιδιασμού, ο οποίος αποτελεί ξεκάθαρη στρατηγική της κυβέρνησης όπως διαπιστώθηκε σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα ίσαμε σήμερα.
Γενική παρατήρηση: Η αρίθμηση είναι άλλ' αντ' άλλων και δεν ξέρω τί να υποθέσω για τους συντάκτες.

Ενδεικτικά, μεταφέρω τρία άρθρα:

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

ρουσφετάκια μέσω twitter!


Tο απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, την ώρα που αστυνομικοί και παρακρατικοί λυσσομανούν σε βάρος των διαδηλωτών, ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσκαλεί μέσω Twitter ως εξής:
«(Προς Αγανακτισμένους) Διατύπωσα και επαναλαμβάνω την πρόσκληση ενός ουσιαστικού και ειλικρινούς διαλόγου μαζί τους», παραπέμποντας στην ομιλία του λίγο νωρίτερα στη Βουλή (http://t.co/8wyieuG).

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Ο καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης για τη Δανειακή Σύμβαση -1/3


Μάθετε τα πάντα για τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα: στο www.radio9.gr
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης αναλύει παράγραφο προς παράγραφο τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα πέρυσι τον Μάιο και τη δένει χειροπόδαρα...
Μεταξύ άλλων, μ' αυτή τη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα παραιτήθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από κάθε ασυλία που της παρείχε η εθνική της κυριαρχία.
Ποιος την υπέγραψε;
Ποιος τη συνέταξε;
Τι άλλο προβλέπει;

Απομαγνητοφώνηση του πρώτου video, που ανέβηκε από το Radio9gr στις 12 Μαΐου 2011 στο youtube:

περί Δανειακής Σύμβασης - αρχεία ήχου 3/3


Ακούστε με προσοχή, με μεγάλη προσοχή:
(πρωτογενές υλικό στο www.radio9.gr)

1. Ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης μιλά για τη δανειακή σύμβαση. -1/3

2. Ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης μιλά για τη δανειακή σύμβαση. -2/3

3. Ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης μιλά για τη δανειακή σύμβαση. -3/3
____________________
Κατά τα άλλα, το μεσοπρόθεσμο το παίζουμε στα δάχτυλα!

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Η κρίση είναι σεξουαλική


Φαντάσου τις χώρες της Δύσης (στη συνέχεια Ευρωπέος) σαν έναν ώριμο άνδρα και τις αγορές (στη συνέχεια Αγορά) σαν μια απαιτητική νεαρή γυναίκα. Ο καημένος ο Ευρωπέος, μάταια κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει τις ορμές της Αγοράς. Η γυναίκα είναι λυσσασμένη, όλο ζητάει και ζητάει το ακατόρθωτο. «Τί ήθελα κι έμπλεξα μαζί της», σκέφτεται ο πρώην σοβαρός κύριος, βάζει την τρόικά του να λειτουργήσει (μπορείς να φανταστείς ποια είναι η τρόικα), εκείνη όλο τα μπουρδουκλώνει, είναι αδύνατο να πετύχει κάτι, άσε που κανείς δεν ξεχωρίζει ποιο μέλος της είναι από τα τρία το μακρύτερο. Από αποτυχία σε αποτυχία, από πτώχευση σε πτώχευση, αδύνατον να εξυπηρετήσει ο Ευρωπέος την Αγορά, μένουν κι οι δυο τους δυστυχισμένοι. Η διεύρυνση δεν είναι ποτέ αρκετή, όσα εφαρμοστικά μέτρα και να παρθούν.